Η εξερεύνηση ενός νέου φαραγγιού είναι το όνειρο κάθε canyoner που θέλει να εξελιχθεί στο canyoning αλλά και να αφήσει πίσω του ένα μικρό λιθαράκι στην ιστορία του αθλήματος στον τόπο του.
Έτσι, την Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2021, μια ηλιόλουστη και φωτεινή ημέρα, ο Γιάννης Φαρσαράκης και η ομάδα Κούτσα Κούτσα Canyoning (Κατερίνα Φλιάτουρα, Αντωνία Μπαϊραχτάρη, Γιάννης Αρσένης, Σίλα Παπαδοπούλου) αποφασίσαμε να μπούμε για πρώτη φορά στο φαράγγι που βρίσκεται κάτω από την Ιερά Μονή της Κλειβωκάς, κοντά στο μεγαλοχώρι Κοντοβάζαινα, στην πρώην επαρχία Γορτυνίας, στα βορειοδυτικά του νομού Αρκαδίας, στην Πελοπόννησο.
Ο Γιάννης Φαρσαράκης, δραστηριοποιείται τα τελευταία χρόνια περισσότερο στην ανακάλυψη νέων σπηλαίων στην ευρύτερη περιοχή της Πελοποννήσου. Ωστόσο, έχοντας τεράστια εμπειρία στην κατάβαση φαραγγιών και στο ελαφρύ αρμάτωμα νέων φαραγγιών ως μέσον εξερεύνησης (βλ. Γερακίνα, Ίναχο, Μικρό Χελμό, Έραρχο κ.α.), αποκάλυψε το κουκλίστικο φαράγγι με ένα γρήγορο Facebook story.
Αμέσως παρασυρθήκαμε, κινητοποιηθήκαμε και με συνοπτικές διαδικασίες ετοιμάσαμε σχοινιά, έξτρα φακούς, υλικά και φαγητά για να μπούμε και να εξερευνήσουμε ένα μέρος του φαραγγιού, που φαινόταν (κι ακουγόταν) πολύ ενδιαφέρον, μιας και σε κάποιο σημείο, σ’ ένα τσιμεντένιο γεφυράκι, μπορούσαμε να δούμε ξεκάθαρα έναν καταρράκτη 7-8 περίπου μέτρων με πολύ όμορφη ροή και μικρές λιμνούλες, με καθαρό νερό, μέσα σε ένα καταπράσινο περιβάλλον.
Ξεκινήσαμε από την Αθήνα στις 05:00 το πρωί, όταν άλλοι επέστρεφαν από την Σαββατιάτικη διασκέδασή τους, κι αφού τα τέσσερα μέλη της ομάδας Κούτσα Κούτσα Canyoning συμπτυχθήκαμε σε ένα αυτοκίνητο, προχωρήσαμε για να συναντήσουμε το Γιάννη κάπου στη διαδρομή προς Αρκαδία.
Ο καιρός ήταν φανταστικός και πολλά υποσχόμενος για την εποχή. Η ζέστη μας δημιουργούσε μια ευχάριστη αδημονία για να μπούμε στο νερό, που αποδείχτηκε πιο δροσερό απ’ ότι υπολογίζαμε. Σύμφωνα με τις υψομετρικές περιμέναμε τουλάχιστον 10 καταβάσεις αρκετών μέτρων, οι οποίες ήταν τελικά περίπου 14, με μικρότερο ύψος τα 4 μέτρα και μεγαλύτερο τα 23-25 μέτρα.
Το φαράγγι αποδείχτηκε σκέτος θησαυρός ομορφιάς κι εκπλήξεων, με αρκετά τεχνικά σημεία, τσουλήθρες, μικρές βουτιές, πεντακάθαρες βάθρες και ροή από την είσοδο μέχρι την έξοδο, ενώ συνέχιζε ως ρέμα από το σημείο που αποφασίσαμε τελικά να βγούμε, σχεδόν κάτω από το Μοναστήρι της Κλειβωκάς. Τέλειο για την εποχή, με νεράκι τόσο-όσο, προσανατολισμό που επιτρέπει τις ακτίνες του ηλίου να παίζουν με τα καταπράσινα δέντρα που ακολουθούν την κοίτη και υπέροχους σχηματισμούς βράχων.
Δεσμευτήκαμε όλοι να μπούμε ξανά το συντομότερο για να το ασφαλίσουμε με πλακέτες, κρίκους και αλυσίδες όπου χρειάζεται, καθώς και κάποιες παρακάμψεις κι ενδιάμεσες ασφάλειες στα απαιτητικά σημεία που σημειώσαμε, στην περίπτωση που το φαράγγι έχει πολύ νερό.
Θα ακολουθήσει το συντομότερο πλήρης χαρτογράφηση και αναφορά των στιγμάτων του φαραγγιού γιατί είναι μια εξαιρετική επιλογή για αυτόνομους canyoners, ημερήσιας εξόρμησης 3-4 ωρών δραστηριότητας. Ο χώρος στάθμευσης της εισόδου είναι σχετικά περιορισμένος σε αντίθεση με της εξόδου, που είναι ένα φαρδύ πλατό. Παντού μπορεί κανείς να πάει με συμβατικό αυτοκίνητο και στο μεγαλοχώρι της Κοντοβάζαινας υπάρχει η δυνατότητα για φαγητό και καφέ με μοναδική θέα.
